εγκαταλελειμμένοι χώροι, μισοτελειωμένα γιαπιά, στενά χωρίς φωτισμό, ατέλειωτες αλάνες από μπετόν. Εικόνες ανοίκειες, που αποφεύγουμε, αφήνοντάς τες να ωριμάζουν και να παρακμάζουν ακόμη περισσότερο, καλλιεργώντας αμηχανία, φόβο και τελικά διαγραφή από τη μνήμη μας. Τόποι που μας φαίνονται μεγάλοι, κι ας είναι μικροί. Τόποι που δεν έχουν αρχή, ούτε τέλος
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή