Ανάπλαση περιοχής μεταξύ των οδών Ανεξαρτησίας και Ζωσιμάδων

ομάδα εργασίας: Bαδεβούλη Βασιλική, Λούση Ελευθερία, Μοχιανάκη - Καραμπατζάκη Μαριλένα, Παπαγιαννοπούλου Ηρώ- Σοφία, Χαρακοπίδου Καλλιόπη

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΟΔΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΣΙΜΑΔΩΝ

Η περιοχή μελέτης μας είναι ο ελεύθερος χώρος μεταξύ των οδών Ανεξαρτησίας και Ζωσιμάδων. Πιο συγκεκριμένα ο χώρος αυτός προσεγγίζεται μέσω της εισόδου μιας διώροφης οικοδομής που χρησιμοποιείται σαν κατοικία από την οδό Ζωσιμάδων και από την οδό Ανεξαρτησίας μέσω ενός αδόμητου οικοπέδου. Χρησιμοποιείται μόνο ένα μικρό μέρος του ως ακάλυπτος χώρος. Αξιοσημείωτη είναι η ύπαρξη ενός εγκαταλελειμμένου πέτρινου κτίσματος.

Στόχος

-εκμετάλλευση αδόμητου χώρου

-δημιουργία πάρκου για τη συνάντηση νέων

-δημιουργία νέας διαδρομής μεταξύ οδού Ανεξαρτησίας-

Ζωσιμαδών

-ανάδειξη κτιρίου Ζωσιμαίας

Προτάσεις

 δημιουργία δύο διαδρομών

  -υπέργεια, διαμέσου αερογέφυρας

  -ισόγεια, διαμέσου αδόμητου χώρου

 δημιουργία πάρκου με δυνατότητες όπως

 στάσεις, πολιτιστικών εκδηλώσεων καθώς και

επανάχρησης παλαιών υπαρχόντων κτιρίων.

  -αποκατάσταση εγκαταλελειμμένου πέτρινου κτιρίου και ενδεχόμενης χρήσης του ως καφενείο

  -αναδιαμόρφωση οικοδομής (διατήρηση μόνο φέροντος οργανισμού) και ελεύθερη χρήση της για πολιτιστικά δρώμενα.

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση που δεν εμφανίζεται στο σχεδιασμό. Η διαγραμματική κάτοψη είναι το πιο αξιοπρεπές σχέδιο όλα τα υπόλοιπα δεν προσδίδουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτήρα αλλά μάλλον προδίδουν τις προθέσεις της πρότασης. Θα ήταν αρκετό αν ο σχεδιασμός –εκτός από το διάγραμμα -περιορίζονταν στην αξιοπρεπή επίλυση της μετάβασης από το κτίριο στη Ζωσιμαία που είναι εξαιρετικά πρόχειρη και κοινότυπη.

Μαρία Θεοδώρου, Αθήνα

Ανεπιφύλακτα η κατασκευή της αερογέφυρας είναι το κυρίαρχο στοιχείο της πρότασης. Η δημιουργία χώρου πρασίνου στον ιστό της πόλης είναι σημαντικός για την κοινωνία, πολύ περισσότερο όταν συνδυάζεται με τη δημιουργία χώρων πολιτιστικών εκδηλώσεων και την επαναλειτουργία κτιρίων.

Η ένωση της οδού Ανεξαρτησίας με την Ζωσιμάδων μέσω της αερογέφυρας θα δημιουργήσει νέες διαδρομές που θα δώσουν ζωή στο νέο πάρκο. Ο όγκος της γέφυρας μπορεί να θεωρηθεί μεγάλος για την αστική κλίμακα της περιοχής και το πλάτος του δρόμου. Πιστεύω ότι με την κατάλληλη χρήση υλικών μπορεί να απορροφηθεί ο όγκος της σε ένα βαθμό. Η τοποθέτηση της καφετέριας στο εσωτερικό του πάρκου είναι σημαντική ώστε να εξυπηρετεί τους περαστικούς αλλά και τους χρήστες των πολιτιστικών χώρων.

ΜανώληςΟικονόμου, Αθήνα       

Έχει ενδιαφέρον η ιδέα της σύνδεσης των δρόμων Ζωσιμάδων και Ανεξαρτησίας μέσα από μια διαδρομή  με νέα αστικά χαρακτηριστικά και θα συνομιλεί με το άμεσο αστικό περιβάλλον. Διαφαίνεται όμως στην πρόταση μια σχετική ατολμία στον καθορισμό των κύριων όρων συνομιλίας σε σχέση με την διαμόρφωση της διαδρομής. Προτείνονται χώροι που δεν ενισχύουν το επιθυμητό «κανάλι ροής» αλλά αντίθετα δημιουργούν αποσπασματικές  στατικές ενότητες μικρής κλίμακας. Η εικονογράφηση της πρότασης είναι στοιχειώδης αν και παρουσιάζει όλο το εύρος των παρεμβάσεων. 

Νίκος Καζέρος, Αθήνα 

Η διαχείριση ενός οικοπέδου που ενώνει δύο παράλληλους δρόμους, που «διαιρεί» δηλαδή ένα οικοδομικό τετράγωνο, είναι πάντα ένα στοιχείο που με την υβριδική του υπόσταση –κάτι ανάμεσα σε πέρασμα και χώρο στάσης-  εμπλουτίζει την έννοια του αστικού ιστού. 

Τα κτίσματα, εντός και πέριξ του «πεδίου δράσης», με τις μάζες τους διαμορφώνουν δυναμικές που καθορίζουν –πριν ακόμα ο αρχιτέκτονας καθορίσει πορείες, καθιστικά, παρτέρια - τον τρόπο που θα κινηθεί κάποιος μέσα σε αυτό.  Αυτές όμως –οι μάζες- δεν αποτυπώνονται  στο –υποτιθέμενο- σχέδιο κάτοψης,  αφού όλες οι γραμμές, είτε είναι «ντουβάρια», είτε είναι  απλή αλλαγή υλικού στο δάπεδο, έχουν το ίδιο βάρος και αξία.  Με αποτέλεσμα ή κάτοψη να εκφυλίζεται σε ασπρόμαυρο διάγραμμα, το πρόβλημα να μην περιγράφεται σε όλη του την έκταση και επομένως η επίλυσή του να μένει ανολοκλήρωτη.  Έτσι ο τρόπος κίνησης στο πέρασμα αυτό, να καθίσταται ασαφής και ανεξιχνίαστος όσο προχωράμε επί του ισογείου, στην περιοχή των κτιρίων (προς τη Ζωσημαία Σχολή). 

Η μεταλλική κατασκευή θα ήταν καλλίτερα να διαπερνούσε και να απομακρυνόταν από το κτίριο στην ίδια στάθμη και ας άλλαζε επίπεδο αργότερα. 

Τα σκίτσα είναι αρκετά καλά και παρέχουν συνολική αντίληψη του χώρου.  Τους λείπει όμως λίγο ακόμη το «νεύρο».  

Δημήτρης Λουκόπουλος, αρχιτέκτων, διδάσκων ΔΠΘ